แม่คือผู้หญิงที่ให้ ชีวิตเรา คอยเลี้ยงดูตั้งเเต่เล็กจนโต ไม่ว่าเราจะทำอะไรผิดแม่ก็ไม่เคยโกธรเเละให้อภัยเราเสมอ เเม่คือผู้หญิงคนเดียวที่รักเรามากที่สุด เเละแม่คือผู้หญิงคนเดียวที่อยู่ข้างเราเสมอ แม่คือคนไม่เคยปล่อยให้เราเผชิญอยู่กับสิ่งเลวร้ายเพียงคนเดียว เเม่ก็เปรียบเหมือนทุกสิ่งในชีวิต ดั้งนั้นหากขาดแม่ไปเราอาจจะไม่วันนี้ จะไม่คนที่คอยดูเเลเอาใจใส่ จะไม่มีคนปลอบเราเวลาเราเสียใจ ถ้าให้หนูอธิบายพระคุณของแม่ทั้งหมดก็คงจะอธิบายไม่หมดแต่มีหนึ่งประโยคที่อยากจะบอกแม่ คือ หนูรักแม่นางสาวกัลยาณี หาญชนะ ม.4/9 เลขที่ 36
ของขวัญจากลูกมะลิหอมน้อมวางข้างข้างตักกรุ่นกลิ่น "รัก" บริสุทธิ์ผุดผ่องใสแทนทุกคำทุกถ้อยร้อยจากใจเป็นมาลัย "กราบแม่" พร้อมน้อมบูชากี่พระคุณจากใครอื่นนับหมื่นแสนอาจทนแทนเปรยเปรียบเทียบคุณค่าแต่พระคุณ"หนึ่งหยดน้ำนมมารดา"ทั้งสามภพจบหล้า...หาเทียมทันลูกไม่อาจเอ่ยแสดงแถลงถ้อยหรือเรียงร้อยพจนามาเสกสรรค์เพื่อบรรยายพระคุณนี้ที่ "อนันต์"จึงตั้งมั่น "กตัญญุตา" ตลอดไปหนึ่งคำ "รัก" ลูกรักแม่ แม้ค่าน้อยต่างเพชรพลอย ตีราคาค่ามิได้แต่แม่จ๋า... "รักที่หนึ่ง" ของหัวใจมิใช่ใคร "ลูก รัก แม่" แน่นิรันดร์เครดิต:สัจจาภรณ์ ไวจรรยา poohkan(ผู้แต่ง กลอนวันแม่)นายอานนท์ ยามา ม.4/9 เลขที่ 35
ความคิดเห็นนี้ถูกผู้เขียนลบ
น้ำใจแม่ น้ำใดว่าสดใสสะอาดน้ำสระอโนดาดยังไม่สะอาดเท่าน้ำใจแม่เพราะเป็นน้ำกลั่นจากรักแท้จากยอดดวงใจแม่ที่มอบให้แด่ลูกยา น้ำทะเลยังมีขึ้นมีลงน้ำใจแม่มั่นคงซื่อตรงอยู่ทุกเวลาน้ำฝนยังตกในบางคราแต่น้ำใจมารดา มีให้ตลอดไป น้ำตาลใส่น้ำผึ้งยังไม่หวานซึ้งเท่าน้ำนมมารดาจากเลือดในอกกลั่นด้วยความเสน่หาหล่อเลื้ยงลูกมาจนเจริญวัย หยาดน้ำฟ้ายามต้องแสงตะวันช่างงามเฉิดฉันท์มีสีรุ้งพร่างพรายแต่ไม่งามเท่าน้ำหล่อเลี้ยงดวงนัยน์ที่แลดูห่วงใยในบุตรธิดา อาจหยิบรุ้งใส่ในฝ่ามือและอาจถือไปทั่วหล้าแต่ไม่อาจพร่ำพรรณนาถึงพระคุณมารดาให้หมดได้เลยนางสาววิลาวัณย์ จันทรรัณะ เลขที่ 24 ม.4/11
แม่คือพระผู้สร้างให้กำเนิดผู้ประเสริฐก่อเกิดลูกปลูกความฝันถักทอรักฟูมฟักเนิ่นนานวันจนลูกนั้นเติบใหญ่จนได้ดีเป็นดั่งเทียนยอมเผาตนจนมอดไหม้ยังแสงให้ลูกเห็นทางไม่ห่างหนีแสงอาทิตย์ส่องทางเดินเนิ่นนานปีมารดานี้ส่องสว่างทางชีวัน"แม่" จึงเป็นผู้สร้างทางชีวิตคอยลิขิตแต่งแต้มหลากสีสันจากผ้าขาวผืนขาดเมื่อวานวันกลับเปรผันเป็นผ้างามยามเติบโตนางสาว ธินัฐดา คงสะระณะคง ม.4/9 เลขที่40
กรองวจีเรียงถ้อยร้อยความรัก บรรจงถักคำหวานผ่านอักษรแทน"มาลามะลิ"สวย...ด้วยบทกลอนกราบ "มารดร" ด้วยรักมั่น "กตัญญุตา"หากค้นหาความรักจากทุกภพหลอมบรรจบเป็นรักที่มากค่า"รักของแม่" แม้ล้านคำพร่ำพรรณนามิอาจหาเปรยเปรียบเทียบทดแทนลูกกี่คน... "แม่" เลี้ยง-รัก...ไม่พัก-ผ่อนถึงเดือดร้อน...เหนื่อยยากลำบากแสนให้ลูกอิ่ม...แม้อัตคัดจนขาดแคลนจะแร้นแค้น...ซูบเพียงกาย...รักไม่จางชีวิตลูกที่ดำเนินเดินถูกต้องเพราะแม่ประคับประคองไม่เหินห่างยามลูกเดินหลงทิศ...ผิดเส้นทางแม่คือเทียนส่องสว่าง...กลางดวงใจแม่จ๋า...แม่พร่ำสอน...คือพรประเสริฐเป็น "พร" เลิศผ่องพิสุทธิ์ดุจแก้วใสด้วยไม่มีเคลือบแคลงแฝงเภทภัยลูกจดจำ...รำลึกไว้...ใช้เตือนตนกรองวจีเรียงถ้อยร้อยความรักบรรจงถักเป็น"สร้อยคำ"...ที่งามล้นสื่ออักษรกลอน "รัก" จากกมลบูชา "แม่"..."หญิงยอดคน"...หนึ่งในใจนางสาวเกณิกา พุฒดำ เลขที่19 ชั้นม.4/9
มะลิหอมน้อมวางข้างข้างตักกรุ่นกลิ่น "รัก" บริสุทธิ์ผุดผ่องใสแทนทุกคำทุกถ้อยร้อยจากใจเป็นมาลัย "กราบแม่" พร้อมน้อมบูชากี่พระคุณจากใครอื่นนับหมื่นแสนอาจทนแทนเปรยเปรียบเทียบคุณค่าแต่พระคุณ"หนึ่งหยดน้ำนมมารดา"ทั้งสามภพจบหล้า...หาเทียมทันลูกไม่อาจเอ่ยแสดงแถลงถ้อยหรือเรียงร้อยพจนามาเสกสรรค์เพื่อบรรยายพระคุณนี้ที่ "อนันต์"จึงตั้งมั่น "กตัญญุตา" ตลอดไปหนึ่งคำ "รัก" ลูกรักแม่ แม้ค่าน้อยต่างเพชรพลอย ตีราคาค่ามิได้แต่แม่จ๋า... "รักที่หนึ่ง" ของหัวใจมิใช่ใคร "ลูก รัก แม่" แน่นิรันดร์นางสาว นณธศรี ไกรราญ ชั้น ม.4/9 เลขที่41
แม่คือพระผู้สร้างให้กำเนิดผู้ประเสริฐก่อเกิดลูกปลูกความฝันถักทอรักฟูมฟักเนิ่นนานวันจนลูกนั้นเติบใหญ่จนได้ดีเป็นดั่งเทียนยอมเผาตนจนมอดไหม้ยังแสงให้ลูกเห็นทางไม่ห่างหนีแสงอาทิตย์ส่องทางเดินเนิ่นนานปีมารดานี้ส่องสว่างทางชีวัน“แม่”จึงเป็นผู้สร้างทางชีวิตคอยลิขิตแต่งแต้มหลากสีสันจากผ้าขาวผืนขาดเมื่อวานวันกลับเปรผันเป็นผ้างามยามเติบโตนางสาว มานิดา สมพงศ์ ม.4/9 เลขที่45
แจ่มจำรัสพิพัฒน์ผลดลสมัยถวายชัยกษัตรีศรีสยามน้ำพระทัยใสส่่องยองใยงามทั่วเขตคามเลื่องลือก้องแซ่ซ้องกัน แย้มพระสรวลชวนชมสมศักดิ์ศรีองค์เทวีทรงเมตตาน่าเสริญสรรทรงห่วงใยไพร่ฟ้าชนสามัญทั่วเขตขัณฑ์ทรงห่วงใยได้อาทร ธ เสด็จเยี่ยมราษฎร์มุ่งมาดหวังพระทัยตั้งถามไถ่ไต่สิงขรช่วยคลายทุกข์เติมสุขทุกข์ม้วยมรณ์ทรงแรมรอมเนาในไพรพนา โครงการป่าพึ่งพากันกั้นนทีเอื้อพงพีขจีเขียวเที่ยวหรรษาผืนป่่าสวยช่วยคลายร้อนผ่อนโลกาทุกแหล่งหล้ารื่นรมย์สมฤดี โครงการเด่นเห็นประจักษ์ตระหนักหนาภูมิปัญญาชาวบ้านงานศักดิ์ศรีปัญญาไทยผ้าไหมนุ่มกลุ่มสตรีผ้ามัดหมี่ลวดลายเลิศเพริศพริ้งงามนางสาว สารินา หมัดสา เลยที่ 48
แม่คือผู้หญิงที่ให้ ชีวิตเรา คอยเลี้ยงดูตั้งเเต่เล็กจนโต ไม่ว่าเราจะทำอะไรผิดแม่ก็ไม่เคยโกธรเเละให้อภัยเราเสมอ เเม่คือผู้หญิงคนเดียวที่รักเรามากที่สุด เเละแม่คือผู้หญิงคนเดียวที่อยู่ข้างเราเสมอ แม่คือคนไม่เคยปล่อยให้เราเผชิญอยู่กับสิ่งเลวร้ายเพียงคนเดียว เเม่ก็เปรียบเหมือนทุกสิ่งในชีวิต ดั้งนั้นหากขาดแม่ไปเราอาจจะไม่วันนี้ จะไม่คนที่คอยดูเเลเอาใจใส่ จะไม่มีคนปลอบเราเวลาเราเสียใจ ถ้าให้หนูอธิบายพระคุณของแม่ทั้งหมดก็คงจะอธิบายไม่หมดแต่มีหนึ่งประโยคที่อยากจะบอกแม่ คือ หนูรักแม่
ตอบลบนางสาวกัลยาณี หาญชนะ ม.4/9 เลขที่ 36
ของขวัญจากลูก
ตอบลบมะลิหอมน้อมวางข้างข้างตัก
กรุ่นกลิ่น "รัก" บริสุทธิ์ผุดผ่องใส
แทนทุกคำทุกถ้อยร้อยจากใจ
เป็นมาลัย "กราบแม่" พร้อมน้อมบูชา
กี่พระคุณจากใครอื่นนับหมื่นแสน
อาจทนแทนเปรยเปรียบเทียบคุณค่า
แต่พระคุณ"หนึ่งหยดน้ำนมมารดา"ทั้งสามภพจบหล้า...หาเทียมทัน
ลูกไม่อาจเอ่ยแสดงแถลงถ้อย
หรือเรียงร้อยพจนามาเสกสรรค์
เพื่อบรรยายพระคุณนี้ที่ "อนันต์"
จึงตั้งมั่น "กตัญญุตา" ตลอดไป
หนึ่งคำ "รัก" ลูกรักแม่ แม้ค่าน้อย
ต่างเพชรพลอย ตีราคาค่ามิได้
แต่แม่จ๋า... "รักที่หนึ่ง" ของหัวใจ
มิใช่ใคร "ลูก รัก แม่" แน่นิรันดร์
เครดิต:สัจจาภรณ์ ไวจรรยา poohkan(ผู้แต่ง กลอนวันแม่)
นายอานนท์ ยามา ม.4/9 เลขที่ 35
ความคิดเห็นนี้ถูกผู้เขียนลบ
ตอบลบน้ำใจแม่
ตอบลบน้ำใดว่าสดใสสะอาด
น้ำสระอโนดาดยังไม่สะอาดเท่าน้ำใจแม่
เพราะเป็นน้ำกลั่นจากรักแท้
จากยอดดวงใจแม่ที่มอบให้แด่ลูกยา
น้ำทะเลยังมีขึ้นมีลง
น้ำใจแม่มั่นคงซื่อตรงอยู่ทุกเวลา
น้ำฝนยังตกในบางครา
แต่น้ำใจมารดา มีให้ตลอดไป
น้ำตาลใส่น้ำผึ้ง
ยังไม่หวานซึ้งเท่าน้ำนมมารดา
จากเลือดในอกกลั่นด้วยความเสน่หา
หล่อเลื้ยงลูกมาจนเจริญวัย
หยาดน้ำฟ้ายามต้องแสงตะวัน
ช่างงามเฉิดฉันท์มีสีรุ้งพร่างพราย
แต่ไม่งามเท่าน้ำหล่อเลี้ยงดวงนัยน์
ที่แลดูห่วงใยในบุตรธิดา
อาจหยิบรุ้งใส่ในฝ่ามือ
และอาจถือไปทั่วหล้า
แต่ไม่อาจพร่ำพรรณนา
ถึงพระคุณมารดาให้หมดได้เลย
นางสาววิลาวัณย์ จันทรรัณะ เลขที่ 24 ม.4/11
แม่คือพระผู้สร้างให้กำเนิด
ตอบลบผู้ประเสริฐก่อเกิดลูกปลูกความฝัน
ถักทอรักฟูมฟักเนิ่นนานวัน
จนลูกนั้นเติบใหญ่จนได้ดี
เป็นดั่งเทียนยอมเผาตนจนมอดไหม้
ยังแสงให้ลูกเห็นทางไม่ห่างหนี
แสงอาทิตย์ส่องทางเดินเนิ่นนานปี
มารดานี้ส่องสว่างทางชีวัน
"แม่" จึงเป็นผู้สร้างทางชีวิต
คอยลิขิตแต่งแต้มหลากสีสัน
จากผ้าขาวผืนขาดเมื่อวานวัน
กลับเปรผันเป็นผ้างามยามเติบโต
นางสาว ธินัฐดา คงสะระณะคง ม.4/9 เลขที่40
กรองวจีเรียงถ้อยร้อยความรัก
ตอบลบบรรจงถักคำหวานผ่านอักษร
แทน"มาลามะลิ"สวย...ด้วยบทกลอน
กราบ "มารดร" ด้วยรักมั่น "กตัญญุตา"
หากค้นหาความรักจากทุกภพ
หลอมบรรจบเป็นรักที่มากค่า
"รักของแม่" แม้ล้านคำพร่ำพรรณนา
มิอาจหาเปรยเปรียบเทียบทดแทน
ลูกกี่คน... "แม่" เลี้ยง-รัก...ไม่พัก-ผ่อน
ถึงเดือดร้อน...เหนื่อยยากลำบากแสน
ให้ลูกอิ่ม...แม้อัตคัดจนขาดแคลน
จะแร้นแค้น...ซูบเพียงกาย...รักไม่จาง
ชีวิตลูกที่ดำเนินเดินถูกต้อง
เพราะแม่ประคับประคองไม่เหินห่าง
ยามลูกเดินหลงทิศ...ผิดเส้นทาง
แม่คือเทียนส่องสว่าง...กลางดวงใจ
แม่จ๋า...แม่พร่ำสอน...คือพรประเสริฐ
เป็น "พร" เลิศผ่องพิสุทธิ์ดุจแก้วใส
ด้วยไม่มีเคลือบแคลงแฝงเภทภัย
ลูกจดจำ...รำลึกไว้...ใช้เตือนตน
กรองวจีเรียงถ้อยร้อยความรัก
บรรจงถักเป็น"สร้อยคำ"...ที่งามล้น
สื่ออักษรกลอน "รัก" จากกมล
บูชา "แม่"..."หญิงยอดคน"...หนึ่งในใจ
นางสาวเกณิกา พุฒดำ เลขที่19 ชั้นม.4/9
มะลิหอมน้อมวางข้างข้างตัก
ตอบลบกรุ่นกลิ่น "รัก" บริสุทธิ์ผุดผ่องใส
แทนทุกคำทุกถ้อยร้อยจากใจ
เป็นมาลัย "กราบแม่" พร้อมน้อมบูชา
กี่พระคุณจากใครอื่นนับหมื่นแสน
อาจทนแทนเปรยเปรียบเทียบคุณค่า
แต่พระคุณ"หนึ่งหยดน้ำนมมารดา"ทั้งสามภพจบหล้า...หาเทียมทัน
ลูกไม่อาจเอ่ยแสดงแถลงถ้อย
หรือเรียงร้อยพจนามาเสกสรรค์
เพื่อบรรยายพระคุณนี้ที่ "อนันต์"
จึงตั้งมั่น "กตัญญุตา" ตลอดไป
หนึ่งคำ "รัก" ลูกรักแม่ แม้ค่าน้อย
ต่างเพชรพลอย ตีราคาค่ามิได้
แต่แม่จ๋า... "รักที่หนึ่ง" ของหัวใจ
มิใช่ใคร "ลูก รัก แม่" แน่นิรันดร์
นางสาว นณธศรี ไกรราญ ชั้น ม.4/9 เลขที่41
แม่คือพระผู้สร้างให้กำเนิด
ตอบลบผู้ประเสริฐก่อเกิดลูกปลูกความฝัน
ถักทอรักฟูมฟักเนิ่นนานวัน
จนลูกนั้นเติบใหญ่จนได้ดี
เป็นดั่งเทียนยอมเผาตนจนมอดไหม้
ยังแสงให้ลูกเห็นทางไม่ห่างหนี
แสงอาทิตย์ส่องทางเดินเนิ่นนานปี
มารดานี้ส่องสว่างทางชีวัน
“แม่”จึงเป็นผู้สร้างทางชีวิต
คอยลิขิตแต่งแต้มหลากสีสัน
จากผ้าขาวผืนขาดเมื่อวานวัน
กลับเปรผันเป็นผ้างามยามเติบโต
นางสาว มานิดา สมพงศ์ ม.4/9 เลขที่45
ความคิดเห็นนี้ถูกผู้เขียนลบ
ตอบลบแจ่มจำรัสพิพัฒน์ผลดลสมัย
ตอบลบถวายชัยกษัตรีศรีสยาม
น้ำพระทัยใสส่่องยองใยงาม
ทั่วเขตคามเลื่องลือก้องแซ่ซ้องกัน
แย้มพระสรวลชวนชมสมศักดิ์ศรี
องค์เทวีทรงเมตตาน่าเสริญสรร
ทรงห่วงใยไพร่ฟ้าชนสามัญ
ทั่วเขตขัณฑ์ทรงห่วงใยได้อาทร
ธ เสด็จเยี่ยมราษฎร์มุ่งมาดหวัง
พระทัยตั้งถามไถ่ไต่สิงขร
ช่วยคลายทุกข์เติมสุขทุกข์ม้วยมรณ์
ทรงแรมรอมเนาในไพรพนา
โครงการป่าพึ่งพากันกั้นนที
เอื้อพงพีขจีเขียวเที่ยวหรรษา
ผืนป่่าสวยช่วยคลายร้อนผ่อนโลกา
ทุกแหล่งหล้ารื่นรมย์สมฤดี
โครงการเด่นเห็นประจักษ์ตระหนักหนา
ภูมิปัญญาชาวบ้านงานศักดิ์ศรี
ปัญญาไทยผ้าไหมนุ่มกลุ่มสตรี
ผ้ามัดหมี่ลวดลายเลิศเพริศพริ้งงาม
นางสาว สารินา หมัดสา เลยที่ 48